Eind 90-jaren leidde het standpunt dat een klomp niet gezien mocht worden als persoonlijk beschermingsmiddel tot grote verontwaardiging bij de vereniging van klompenmakers. “Hoe kon een degelijk en oeroud product van Hollandse bodem niet veilig zijn?”.
Toentertijd onderzocht TNO Waalwijk (het vroegere Leder Instituut) de veiligheid van ruim honderd klompen en kwamen tot de conclusie dat de klomp op sommige onderdelen zelfs beter scoort dan de veiligheidsschoen met stalen neus.
Onduidelijk is of het hier een algemeen en oriënterend onderzoek betrof of een wettelijk voorgeschreven EG-typekeuringsonderzoek. In dat laatste geval mogen we namelijk verwachten dat de meeste van de honderd onderzochte klompen aan de essentiële gezondheidseisen van de Richtlijn 89/686/EG hebben voldaan en dat het CE merkteken op klompen net zo vanzelfsprekend is geworden als die op veiligheidsschoeisel.
Onderzoek door Clearmark levert echter een geheel ander beeld op. Nagenoeg alle klompen die algemeen verkrijgbaar zijn via bouwmarkten en tuincentra beschikken niet over het CE merkteken en voldoen daarom per definitie niet aan de wettelijke eisen (Warenwetbesluit Persoonlijke Beschermingsmiddelen).
CE markering is verplicht op klompen die als persoonlijk beschermingsmiddel ingezet worden en is dus niet van toepassing op klompen die als souvenir zijn aangeschaft of alleen als voetbedekking dienen.
Niet gekeurd
Het ontbreken van een CE merk wil niet per definitie zeggen dat klompen ongeschikt zijn als voetbescherming. Wel wijst het ontbreken ervan op het feit dat de betreffende klomp op zijn minst niet is gekeurd.
Daarmee lijkt de discussie terug bij af en wij pleiten dan ook voor hernieuwde aandacht door de klompenmakers branche. Ook afnemers van klompen die deze als persoonlijk beschermingsmiddel gebruikt gaan gebruiken zijn gewaarschuwd.
Of horen we iets te vaak “nou breekt me de klomp”?
Aanverwante artikelen :
Veilige(e) PBM's kopen
Aansprakelijkheidsrisico's voor.....
Nieuws delen